Zij werd in het midden van de 80er jaren lid gemaakt van de Oranje door haar partner, onze toenmalige voorzitter Frans Engelenburg. Al snel voelde ze zich thuis en zette ze zich in voor de club.

Zo maakte ze in 1989 deel uit van de lustrumcommissie voor het 90-jarig bestaan van OTC. Oudere leden zullen zich de fanfare door de wijk nog herinneren en het “90 tegen 90” tennisvoetbaltoernooi. Tien jaar later maakte ze weer deel uit van de lustrumcommissie ditmaal bij gelegenheid van het 100-jarig bestaan. Daarvoor moesten ontelbare klusjes verricht worden, waarvoor ze zich met hart en ziel inzette.

Ook was ze, samen met initiatiefnemer Frans, vaste kern van de eerste Engelandreizen die ruim 25 jaar geleden door toedoen van Frans enige jaren door OTC in samenwerking met de Nederlandse Real Tennis Bond georganiseerd werden.
Altijd toonde zij grote belangstelling voor het wel en wee van alle deelnemers en natuurlijk speelde ze met overgave mee, zowel op de fraaie grasbanen als op de realtennis baan. 
Zij was dan ook een zeer sportieve vrouw. Nadat zij de opleiding op de HALO had voltooid, werkte ze een tijd als gymlerares op het Rijnlands Lyceum totdat zij er op uit gekeken raakte. Ze ging psychologie studeren en na voltooiing van haar studie ging ze werken als psychologe in het Westeinde Ziekenhuis.

De afgelopen jaren waren zeer zwaar voor haar. Niet alleen kreeg Frans al op verhoudingsgewijs jonge leeftijd Alzheimer maar niet lang daarna kreeg zij de diagnose te horen dat ze leed aan de ziekte van Parkinson. Bewonderenswaardig was om te zien hoe Thera altijd positief bleef en zeer geïnteresseerd in de belevenissen van haar grote schare vrienden en vriendinnen. Ze ontwikkelde ook nog eens een nieuwe hobby; ze ging schilderles nemen bij Charles Jansen. Ondanks haar voortschrijdende ziekte en extra malheur kon zij intens genieten van alle aandacht van familie en vrienden tot het laatste toe. Zij was een heel sterke vrouw en een voorbeeld voor ons allemaal. De ‘bezoek voor Thera-wapp’ liet zien hoe graag iedereen haar deze welverdiende aandacht gaf; het was moeilijk om een afspraak te maken want alle dagen waren vol bezet.

Een erg dierbare vriendin heeft ons verlaten. 

Lucie Douwes Dekker